Het is OKAY om dyslexie te hebben

Dyslexie maakt leren niet altijd makkelijk. Maar het heeft ook positieve kanten. Sofie (15) vertelt hoe dyslexie bij haar werd ontdekt, hoe zij ermee omgaat en wat voor haar de positieve kant ervan is. Een verhaal dat we graag als voorbeeld delen, want misschien heb jij wel dyslexie en hoor je graag van andere dyslecten hoe zij hiermee omgaan. Bianca Ranzijn, coach bij Dyslexie in bedrijf en partner van Waarom doe je wat je doet? geeft advies en tips.

Wanneer ben je erachter gekomen dat je dyslexie hebt?

“In groep drie, toen we leerden lezen en schrijven, merkten ze al dat ik niet het niveau van mijn klasgenoten haalde. Ik verwisselde de b en d voortdurend bij woorden ging de volgorde vaak verkeerd. De aanname dat ik dyslexie zou hebben werd ook versterkt door het feit dat mijn zus ook dyslexie heeft. Dus hebben ze een test gedaan, waaruit inderdaad bleek dat ik dyslexie heb. Het was voor mij wel een opluchting dat er was vast gesteld dat het om lichte dyslexie gaat.”

Wat betekent dyslexie hebben voor jou?

“Op de basisschool kreeg ik een dyslexie coach toegewezen. Zij haalde mij drie keer per week uit de les om met mij te oefenen. Juf Mariëlle was degene mij jarenlang geholpen heeft. Dit recht heb ik nu ook op de middelbare school, naast extra tijd voor de toetsen. Ook kreeg ik een officieel dyslexie bewijs. Dat is een blaadje waarmee je kan aantonen dat je dyslexie hebt en dat je rechten hebt.”

Wat vind je lastig?

“De spellingregels waren vooral een hindernis voor mij, ik kon ze maar niet onthouden.  Cijfers voor kleine toetsjes waren wel prima, maar dat kwam niet doordat ik de regels wist te onthouden. Als het aankwam op regels bij de spelling van woorden, deed ik het op gevoel.  Lezen was ook een probleem voor mij. In het begin vond ik lezen heel erg lastig. Ik vond het het stomste wat er was, omdat ik niet op het niveau van mijn leeftijd las.”

Hoe ging en ga je met dyslexie om?

“Na veel lange middagen op de basisschool met juf Mariëlle kende ik de regels en haalde ik het normale niveau met lezen. Hiervoor was heel veel oefenen voor nodig, zowel thuis als op school. En ik herinner mij nog dat ik aan het begin van de week drie teksten uitkoos om thuis als huiswerk voor te lezen aan mijn ouders. In het begin vond ik dit verschrikkelijk, want ik moest het voor het slapen doen. Maar later snapte ik dat ik het als tijdrekken kon gebruiken en vond ik het niet zo erg meer. Naarmate ik ouder werd, begon ik steeds meer te lezen. Hierdoor ging het steeds sneller en soepeler en begon ik het leuk te vinden. Nu heb ik die gewoonte nog steeds, alleen maak ik het veel later dan vroeger.”

Wat zijn de voordelen?

“Naast nadelen heeft dyslexie ook voordelen. Mensen met dyslexie hebben misschien een minder goede relatie met woorden, maar dat betekent niet dat we slecht zijn in leren. Het tegenovergestelde van woorden zijn beelden. En mijn persoonlijke ervaring is dan ook dat ik meer in beelden denk. Hierdoor kan ik ook heel snel bepaalde dingen onthouden. Het duurde een tijdje voordat ik dat ook gebruikte in het leren, maar nu gebruik ik mijn creatieve geest volop en gaat alles mij goed af.”

__________________________________________________________________________________

Bianca Ranzijn van Dyslexie in bedrijf geeft haar reactie op het verhaal van Sofie

“Dit is een voorbeeld van wat goede begeleiding kan doen bij kinderen met dyslexie. Bij het volwassen worden neem je immers je dyslexie mee. Hoe jonger je daarmee om leert gaan, hoe meer gebruik je van de voordelen van dyslexie kan maken op latere leeftijd.

Sofie laat heel typerend zien dat al vroeg in de basisschool ze moeite heeft met het spellen, spellingsregels niet kon onthouden en hierdoor het plezier in lezen verloor. Met goed oefenen kom je zeker een heel eind. Nu mag de geruststelling er ook zijn dat het okay is dat niet iedereen even goed in taal is. Als je een ‘houten klaas’ bent, ben je ook een hork in gym. Je kan leren om de juiste stapjes voor een dans te leren, maar niemand verwacht dat je dan een ballerina wordt. Dat is met taal voor sommige van ons net zo. En dat is OKAY!

En juist ook een zegen in vermomming. Doordat Sofie als huiswerk iedere dag voorlas aan haar ouders, heeft ze zichzelf doorzettingsvermogen aangeleerd en het zelfs ‘heel creatief’ ingezet om langer op te blijven. 

Het merendeel van de dyslecten, AD(H)D'ers, dyscalculisten, hoogbegaafden enzovoorts, denken net als Sofie in beelden. Vaak zelfs driedimensionaal. Dit heeft voor- en nadelen. Spellingsregels, tijdsbesef hebben vaak een volgorde. In het beeld in je hoofd kun je de volgorde heel anders beleven dan iemand met een gangbaar brein. Je denkt letterlijk op een andere manier. Logisch dat het onthouden van spellingsregels dan ook echt niet in je hoofd blijft hangen. Wat wel werkt is om er een beeld aan te koppelen.

Wat je ook terugziet in het verhaal van Sofie is dat veel dyslecten, AD(H)D'ers, dyscalculisten, hoogbegaafden enzovoorts, interesse gedreven zijn. Op het moment dat Sofie interesse kreeg in lezen, lukte het lezen ook veel beter. Dit kun je dan ook bewust gaan gebruiken. Maak saaie dingen interessant, en vanuit interesse kunnen dyslecten veel sneller associatief leren. 

Sofie, wat laat jij geweldig zien hoe je jouw dyslexie hebt omarmt, hebt geleerd voor jezelf hoe je ermee om kan gaan en zelfs je voordelen bewust kan inzetten. Heel mooi!”

Wil jij ook jouw ervaring over dyslexie delen? Neem contact met ons op: contact@waaromdoejewatjedoet.com

Of heb je hulp nodig? Klik hier voor meer informatie over Bianca Ranzijn/Dyslexie in bedrijf